W płowych barwach zimy bez śniegu zdarzają się czasem wielkie bryły węgla kamiennego. Te bryły poruszają się, czasem jedzą a nawet wydają głos. Tych sprytnych ptaków nie trzeba jakoś specjalnie przedstawiać. Kruki! Czarna czerń ornitologii. Ten jegomość spacerował po łące, przyglądał się światu i czasem charakterystycznie stukał kłapiąc dziobem. Klik-Klik. Choć wyglądał na odurzonego starą trawą, doskonale wiedział co robi. On sprawdzał, kto jest po drugiej stronie błyskającego w słońcu obiektywu. Kruk to nie jest jakaś łajza. Kruk to mądry ptak. Głowa na karku. Tylko ten dziób! Wielki, ogromny niczym kowalski przecinak. Połączenie dzioba z mądrym mózgiem nie jedną zagadkę otworzy. Kruk.

Obrazy