Zima jakaś taka efemeryczna, ale uszatki na swoim miejscu jak zwykle czuwają. Ciekawe, że na czas zimy zlatują się i wspólnie podejmują trud przezimowania. Z jednej strony to większa konkurencja o pokarm, z drugiej oczy i uszy sąsiadów widzą i słyszą więcej, zatem w grę wchodzi bezpieczeństwo. Lecący wysoko myszołów zadarł głowy uszatkom i pozwolił się odprowadzić pomarańczowym wzrokiem. Wysoko, nad wsią to znaczy bezpiecznie dla uszatek. Tu warto zwrócić uwagę, że uszatki dość często zimują blisko ludzi. W Głubczycach przy jednej z głównych ulic w gąszczu żywotników. W innych miejscach przy kościołach, czy przy gwarnej (niegdyś) szkole. Człowiek odstrasza potencjalne drapieżniki.

Marzy mi się, by w miejscach koncentracji uszatek powstały tablice informujące okolicznych mieszkańców, aby zaprzestali całkowicie stosować trutkę na myszy czy szczury. Te sowy robią porządek w okolicy, ale ryzykują. Zjadanie zatrutych gryzoni, może oznaczać kumulację toksyn i prowadzić do śmierci.

Jeśli znacie takie uszatkowe sypialnie, pomyślcie o dobrej edukacji mieszkańców. Myślę, że sympatią jaką darzone są sowy i te ich „twarze” prawie ludzkie, zmienią coś w tym podzielonym świecie ludzi. Coś w głowach, coś w czynach. Często brak świadomości prowadzi do nieszczęść zwierząt, które i tak nie są kojarzone z pierwotną przyczyną. Spróbujmy od drobnych zmian.

A tu utwór w sam raz – oby uszatki wróciły na wiosnę do domu – Zespół “Amatorski” – Come Home

https://www.youtube.com/watch?v=7-5J74xwA8A

Obrazy