Sierpień od zawsze kojarzy mi się z lnicami i prostoskrzydłymi. W lesie cisza, na łąkach słabo odrasta trawa w tym roku, za to wieczorem grają już pasikoniki zielone i napełniają cały nagrzany letni świat swoim monotonnym crescendo. Ma się wrażenie, że głos narasta gdzieś z zarośli czy drzew. Osoby badające nietoperze mają w tym czasie trochę trudniej, bo głosy pasikoników słychać dobrze przez detektory do wykrywania nietoperzy. Dziś zdarzała mi się podwójna okazja. Piękna samica pasikonika zielonego zatrzymała się na chwilę w kępce lnic pospolitych. Ta żółtonoga pani wpisała się w strój lnicy i czuła się bezpiecznie, mimo że bocian chodził całkiem blisko. W sierpniu prostoskrzydłe są ulubionym pokarmem bocianów, więc nie jestem pewien czy uda się temu pasikonikowi złożyć jaja. Warto dodać, że ten „miecz” wystający z odwłoka, to nie żadne żądło. Nie ma się co bać. To pokładełko, które służy samicy do składania jaj. Piszę o tym, bo wielokrotnie spotkałem się z reakcją strachu na ten narząd. Łapiąc pasikonika do ręki obawiałbym się bardziej narządu gębowego. Żuwaczki są bardzo mocne u pasikonika, który żywi się larwami owadów czy innymi owadami. Dziś obrazek będący symbolem sierpnia.

Obrazy