Gdy byłem bardzo mały (ok. 1977/78), mama próbowała nauczyć mnie wierszyka „Gdzie kościółek z wieżą stoi…”. Wierszyk krótki i prosty, w zasadzie pamiętam do dziś, tylko znam swoją wersję: „Gdzie kościółek zwierząt stoi…” I wiedziałem od dziecka, że taki obrazek musi być. Jadąc zauważyłem przegonione łanie i młode byczki. Zrobiłem odruchowo zdjęcie i dopiero w domu zobaczyłem na nim swój wierszyk. Jak się nauczyłem, tak było. Do dziś mi przypominają w rodzinie, że przekręciłem wierszyk. Ale jak widać mam teraz dowody, że o zwierzęta chodziło. Każdy widzi swój świat po swojemu i to ma chyba największą wartość i wolność w myśleniu.

Obrazy