Kiedy nagle wyskakuje przed ciebie ponad trzydzieści jeleni nie wiadomo, co robić. Widok jest tak piękny, że zapiera dech w piersiach. Widać jak dużo w nich wolności unoszonej galopem i jak bardzo pasują do śródleśnej przestrzeni, zwłaszcza, gdy wybiegają w przestrzeń śródpolną. Jest ten magiczny moment zachwytu. Jest zaskoczenie. Wiesz, że są dzikie, że nie przyszły do paśnika. To wszystko powoduje, że ciągle warto patrzeć, szukać i przeżywać. Te bliskie spotkania, zwłaszcza o szarej godzinie pozostają na długo w pamięci, choć spotkań z jeleniami w ostatnich latach wcale nie było mało. Nie było wśród nich szczególnie dużych byków. Większość to młodzież. Kilka największych już bez poroży. Wleciały na wzgórze, rozglądnęły się i zobaczyły, że są za blisko wsi. Potem, jeden po drugim zniknęły w ich ulubionym młodniku. Stałem i …czułem ich zapach, który ze wschodnim wiatrem trafił do moich nozdrzy. Zdaje się, że bardziej zapach, niż sam widok zrobił na mnie największe wrażenie. One pobiegły w marzec, a to już dla nich zupełnie nowa rzeczywistość.

Obrazy