W dzień koczują na polach. Pola po kukurydzy zapewniają im sporo pokarmu. Noc muszą jednak spędzić w zacisznym miejscu. Daleko od ludzi, zgiełku i komunikacji. Chętnie korzystają z wodopojów. Na noclegowisku pojawiają się na granicy dnia i nocy. Przylatują jak duchy. Czasem ledwo je widać, zwłaszcza w szaroburej oprawie tego notorycznego już braku zimy. Ostatnie chwile przed ciemnością macie Państwo na filmie. Zostawiam dłuższe sekwencje, na prośbę osób, które jak same twierdzą, odpoczywają patrząc na prawdziwą, dziką przyrodę. Zatem miłego “chillout-u”. Ja chyba wolę słowo odpoczynku. Bardziej nawet niż relaksu.

Krok po kroku