szary horyzont

nad trzcinami wirują czarne krzyże kormoranów

obiecanej zorzy brak

gdzieś zza lasu lecą setki żurawi

lecą

nie zatrzymują się na płytkiej wodzie

dlaczego nie chcą dołączyć do stada na płyciźnie?

wielkie fale nakręcane silnym wiatrem, jakimś oddechem karaibskiej Irmy

falują

myją brzuchy obsypane pierzem

dwa byki wędrują przez mały sztorm wśród żurawi

w pęknięciach nieba czerwieni się pora zachodu

lecą

nogi wyciągnięte do lądowania

sylwetki zjadane przez czarne postacie drzew

kurz mew wybrudził pomarańczową dal

i te głosy wydobywane z gotującej wody stawu

klangor walczy z wiatrem

niemy ryk jelenia

lecą

z czasem więcej czerwieni

z czasem mniej żurawi

łyska

nie to krzyżówka jak statek pijany zbliża się do szurających trzcin

nieśmiała ciemna noc

rozrywana światłem wdrapującego się pełnego księżyca

niebieskie okna napełniają mijane domy medialnym szumem

ktoś pali w oknie papierosa

dzieci odrabiają lekcje

kolacja

ucichły żurawie

już nie lecą

stoją

wielki kamień na środku drogi z życzeniami udanego wieczoru

i te emocje mijanej opodal chmary

byk obwąchujący łanie

może estrus

może noc okryła tajemnicą te hormonalne wydarzenia

Obrazy