Dostałem ostatnio pytanie – “Co tak w lesie szczeka?”. Szczeka lis, zaskomli wilk i bardzo głośno zaszczeka kozioł sarny. Nie dziwię się, że takie szczekanie wywołuje emocje. Ba, niezły strach. Siedziałem wczoraj w ukryciu. Czekałem. Chciałem zobaczyć co się dzieje wieczorem na łące. Przyleciały żurawie, popasła się sarna. Słyszałem przechodzące olsem dziki. Odezwały się polujące na ważki żołny. Zagrał ciągnik rolniczy. Generalnie jednak cisza. Nagle za plecami, zaszczekał kozioł. Mimo wielu lat bycia w lesie, mimo osłuchania w głosach koziołków, szczekanie wywołało we mnie ciarki. Gdy skupisz się na tym, co przed tobą, na wpatrywaniu się w innego koziołka, nagłe warknięcie za plecami powoduje odruch ściśnięcia wszystkich mięśni. Oczywiście uśmiecham się za każdym razem, gdy nogi chcą stawać na baczność i dalej zajmuję się wykonywaną pracą. Emocje jednak pozostają. Pierwsze spotkanie z głosem kozłów, może wywołać niezły strach. A co dopiero z rykiem? Już niedługo rykowisko i jelenie zaczną ryczeć, to kolejny odgłos, który może zdziwić osobę, która pierwszy raz go usłyszy. Kiedyś, gdy pracowałem w Bieszczadach, spotkałem turystów biegnących, gdzieś z góry z okrzykami “niedźwiedź”. Zatrzymali się koło mnie, zapytałem czy ich gonił. Odpowiedzieli chórem – “Nie, tylko strasznie ryczał”. Gdy się zatrzymali i posłuchaliśmy razem, z ulgą odetchnęli, gdy dowiedzieli się, że to jeleń. Strach ma wielkie oczy (kozła, jelenia, niedźwiedzia), ale warto dopytać ludzi z lasu co jest grane, wtedy łatwiej będzie przeżywać przyrodę i już nie ze strachem, a z atencją i podziwem.

Obrazy