W naszych domach zaczynają pojawiać się choinki. Zostaną u nas na kilka tygodni. Potem znów będziemy czekać na drzewko, jego zapach i urok przez cały rok. Królowa korzysta z uroku choinek bez oczekiwania na święta. Świerki, sosny, nawet bezszpilkowe dziś modrzewie są dekoracją jej królestwa. Patrzyliśmy na siebie długi czas. Za nią, osiem mniejszych tylko na chwilę wychylało swe ryje w moim kierunku. Schowały się za choinkami i wierzyły, że za cienką żerdzią nikt ich nie zobaczy. Ona jednak nie musiała się ukrywać. Zresztą w młodniku, nie było drzewa, za którym mogłaby się schować. Stała dumnie i wyciągała gwizd w moją stronę. Krótkowzroczność zamieniała jej zmysły w kierunku węchu. Stała się zależna od wiatru. To wiatr często gubił jej stado. Mnóstwo drobnych choinkowych gałązek tańczyło z ostrością w aparacie. Królowa trwała jednak i patrzyła na leżącego z aparatem intruza. Odwróciła się i pociągnęła swoje dzikie stado w choinkowe gąszcze. Fuknęła jeszcze na pożegnaie, ale to nie wigilia i nic nie zrozumiałem.

Obrazy