Słońce ostatnim kręgiem schowało się za irokezem topól czarnych. Wilgoć odrzańskich mgieł okrywała wieczorne pola. Cisza. Tylko pod śródpolną kapliczką powoli rozpoczynało się wieczorne nabożeństwo.  Byłem sam pod ogromnym wrażeniem tej chwili. Na polu przybywało łabędzi krzykliwych, nieco dalej, za kapliczką zebrały się gęsi zbożowe.

W pierwszej chwili słychać było tylko szepty gęsi, które przygotowywały się do wieczornego powrotu na noclegowisko, gdzie na Odrze. Gdy doleciały trzy łabędzie, całe pole zaczęło wzywać głośnym zaśpiewem do wspólnej modlitwy. Słychać hymn, coś na kształt psalmów. Gęsi stały się głośniejsze, a pole rozbrzmiewało polifonicznym brzmieniem łabędziego śpiewu. Róż po zachodzącym słońcu stopił się już z lasem i mgłą. Krzyki łabędzi krzykliwych, niczym antyfony niosły się przez pola spod przydrożnej kapliczki. Gdzieś w oddali słychać było głos dzwonu przed wieczorną mszą. Daleki, drżący dźwięk zlewał się ze śpiewem łabędzi. Ptaki na stojąco współgrały z wieczornym wezwaniem dzwonu. Gdy ciemność owijała się już wokół kapliczki, nagle, najpierw gęsi, potem łabędzie krzykliwe odleciały na bezpieczne wody noclegowiska.

Trochę mi się zakręciło w głowie. Jeszcze chwilę wpatrywałem się w zorzę po zachodzącym słońcu, czułem zapach przemarzniętych liści rzepaku i czekałem. Brakowało tylko kogoś, kto by gaśnikiem zgasił ostatnie świece.  Naprawdę niezwykły moment, gregoriański chór i ta cisza na koniec do kontemplacji. Polecam.

Obrazy