Cisza zimowej nocy to tylko wytwór wyobraźni. Po chwili od włączenia aparatu, w tej oczekiwanej ciszy słychać było nagle bezkształtny galop, czegoś co przemieszczało się po pagórkach. Z dala szczekał monotonnie pies jak w filmie “Wśród nocnej ciszy” Tadeusza Chmielewskiego. Chłód. Po chwili, na końcu galopu pojawił się zając. W świetle księżyca wyglądał nieco bezkształtnie, a jego przynależność gatunkową zdradzały długie uszy błyszczące miesiącem. Nad zamarzającą wodą, mgła zaczęła tańczyć długimi wstęgami. Z tej białej masy zaczęły krzyczeć żurawie i łabędzie krzykliwe. Gęsi gęgawy krzyknęły podpisując swoją obecność, a stado kaczek wzbiło się ku dużejącemu księżycowi. Tyle wydarzyło się w czasie kilku pstryknięć aparatu. Po drodze do domu, uciekając przed wiedźmami łąkowymi, wieszczącymi chorobę minąłem stado danieli i saren pasących się na rzepaku. Minus 5 – taki fragment zimnej rzeczywistości.

Obrazy