Wyspy to niezwykłe ekosystemy. W latach 60. ubiegłego wieku powstała biogeograficzna teoria wysp MacArthura-Wilsona. Warto poczytać o tym zjawisku. Chłopaki odnieśli się do wysp oceanicznych i mówili o pojemności środowiska, o  wymieraniu i imigracji nowych gatunków. W pewnym sensie ta teoria działa również w odniesieniu do niewielkich “wysp” w naszym środowisku. Takie wyspy to choćby wyspy na stawach, ale też śródpolne zadrzewienia czy śródmiejska zieleń. Wyspy to taki eksperyment – dajemy nie za dużo powierzchni i patrzymy ile sztuk, gatunków może się tam pomieścić, kto przeżyje, kto zginie. W ochronie przyrody to niezwykle ważne zagadnienie. Wycięcie zadrzewienia śródpolnego i zaoranie tego miejsca powoduje praktycznie 100% straty w gatunkach dużych kręgowców. Jedna wycięta wyspa to lokalna tragedia. Systemowe niszczenie zadrzewień to już duży problem dla przyrody i w konsekwencji dla ludzi. Taki temat do przemyślenia.

Obrazy