W ostatnio remontowanym gnieździe bocianim, oprócz zwykłych, plastikowych sznurków, znaleźliśmy fragment wędkarskiej podrywki. Rodzaj sieci do łapania drobnych rybek np. na przynętę. Zdałem sobie sprawę, oczywistą rzecz jasna, że wędkarze to grupa szczególnie wrażliwa na wszelkimi wodami. Boćki podobnie jak wędkarze wykorzystują wszelki brzegi rzek i zbiorników wodnych i tu rozpoczyna się wielki problem. Zresztą to problem nie tylko dla bocianów, ale też łabędzi i wielu drobnych ptaków. Resztki żyłki pozostawiane są na brzegach wód, oczywiście nie przez prawdziwych wędkarzy tylko analogicznie do kibiców przez wędkarzoli. Ptaki podobnie jak sznurek rolniczy noszą ją do gniazd i analogicznie zaplątują się w nią pisklęta, które na zawsze muszą pozostać w gnieździe. Gorzej jest z łabędziami, które próbują często dziobem urwane przynęty wędkarskie i kaleczą się hakami, często wymagają wtedy pomocy specjalistów – strażaków, weterynarzy itd. Miałem okazję odłowić kiedyś takiego łabędzia z wahadłówką w dziobie i trzeba było naprawdę dużo wysiłku aby uwolnić ptaka z kotwicy. Sam od dziecka mam kartę wędkarską, choć nie mam czasu na łowienie ryb opłacam ją wierząc, że z tych pieniędzy powstaną dobre rzeczy dla ryb. Jestem z racji wykonywanej pracy często nad rzekami i zbiornikami i nierzadko zbieram żyłki i plecionki. Wydaje mi się, że ta moja wędkarska refleksja to apel do rozsądku i do świadomości osób spędzających czas nad wodą – to nie żale i oskarżenia. Po prostu zabierajcie resztki żyłek ze sobą do pojemników na śmieci. A i samych śmieci nie pozostawiajcie nad wodą (Regulamin amatorskiego połowu ryb jasno tę kwestię reguluje – Wędkarz zobowiązany jest utrzymać w czystości stanowisko wędkarskie w promieniu minimum 5 metrów, bez względu na stan, jaki zastał przed rozpoczęciem połowu – rozdział III, pkt. 7).

Wokół bocianiego gniazda