Gdy wspinacz na skałkach znajduje porzuconą małą popielicę i widzi, że gdy jej nie nakarmi to jakby podtrzymać wyrok wydany przez naturę to widać, że coś musi się zadziać w głowie/sercu wspinacza. Empatia! Mały stworek w zaułkach koszulki, karmiony pipetkę co jakiś czas przyswoił ciepło wspinacza i zdał się na niego całym sobą. Są ludzie wrażliwi, którzy potrafią jeszcze poświęcić się małej popielicy. Jestem pod wrażeniem wrażliwości. Na szczęście też ta wrażliwość poparta jest biologiczną, rzeczową wiedzą. Trzymam kciuki i za popielicę i za wspinacza.

Obrazy