Wszystko wokół się zmienia i to również dotyczy otoczenia bocianów i ich samych. W 1993 do postawionej rok wcześniej platformy na moim podwórku przyleciały bociany. Ze stryszku budynku gospodarczego, przez małe okienko, Zenitem zrobiłem fotografię.  Slajd. Jest bocian, fragment dachu z falowanego eternitu i gałęzie jabłoni. Dziś nie ma już tej platformy i drewnianego słupa, nie ma dachu z azbestu i nie ma już starej jabłoni. Pozostały na szczęście bociany i stary Zenit, którym zrobiłem to dokumentalne zdjęcie. Pierwszy dzień boćków w Trzcinicy Wołowskiej. Boćki na podwórku towarzyszą mi od 21 lat. Jestem zdziwiony, że to tak szybko leci. Ja cieszę się z każdego dnia, gdy widzę bociany z okna i każdy taki dzień jest moim Dniem Bociana Białego.

Wokół bocianiego gniazda