Duchy, sowy, cmentarze. Kiedyś jedna z nieżyjących już mieszkanek mojej wsi, z charakterystycznym akcentem mówiła “puchutkajło puchaje budu wmerała”. Tak reagowała na puszczyki. Podobnie reagowano na głosy pójdźki – “pójdź pójdź na cmentarz”. Noc, niesamowite głosy i ludzka wyobraźnia, która nie chce opierać się na rozumie – działają tylko emocje… HU HU HU HU. Idę spać, bo coś krzyczy za oknem – Qwit, Qwit – czyżby kwit kwit za trumnę HA HA HA. dobranoc

Wokół bocianiego gniazda