„Słuszna dro­ga idzie po li­nie, która nie jest roz­pięta wy­soko, ale tuż nad ziemią. Ludzie,  zda­je się, więcej się o nią po­tykają, niż po niej chodzą„ – Franz Kafka

Kawy jakoś nie piję, bez kawki biorę się do pracy. Za to bez kawki nie wyobrażam sobie małych miasteczek. Te ptaki są jakoś mocno wpisane w krajobraz starej karpiówki, ceglanych, odymionych kominów.  Warto wieszać im specjalne budki, bo remonty budynków i nowoczesność jakoś im nie służą. Ptaki te to mistrzowie zakamarków, znające tajemnice zapomnianych uliczek. Trochę są jak z Ulicy krokodyli Brunona Schulza, szare, wtopione w brud i wiatr, w dym. U mnie na wsi widziałem je ponad 20 lat temu, gdy razem z gawronami przeczesywały okoliczne, jesienne pola. Tu już ich nie ma. Pozostały im tylko małe, zapomniane miasteczka z wysoko rozpiętymi sznurkami na bieliznę, po których czasem chodzą Kawki.

Obrazy