Przyleciały bociany. Super! Muszą jednak coś jeść. W dolinie Łachy kończymy właśnie prace związane z udostępnianiem nowych żerowisk. Wycinamy podrost olchy i odsłaniamy łąki, które za jakiś czas będą wypasały konie z Fundacji „Tara”. Więcej podmokłych łąk to więcej żerowisk dla bocianów. Ktoś może powiedzieć – Jak to! Wycinacie młode drzewa!  Odpowiedź brzmi – Tak, wycinamy. Pamiętamy z lekcji biologii i geografii, że naturalne łąki w Polsce występują w zasadzie powyżej regla górnego i powyżej piętra kosodrzewiny. Na niżu łąki zarastają i przekształcają się w olsy (te najbardziej bagienne łąki), łęgi i grądy. Zatem by ochronić „stan” musimy uprawiać tzw. czynną ochronę przyrody i pomagać w utrzymaniu otwartych, trawiastych łąk. Można to zrobić również przy pomocy wielkich, dzikich stad kopytnych – turów, żubrów, jeleniowatych (podobnie do sawann w Afryce), ale na to szans już w zasadzie nie ma – bariery w postaci dróg, uprawy rolne i sieć siedzib ludzkich to skuteczna bariera dla rozwoju populacji tych zwierząt. Niektórych z nich dawno już nie ma! Z drugiej strony mamy miejsca w Polsce gdzie chcemy chronić proces – nie ingerujemy w przyrodę i pozwalamy jej na pełną „entropię” życia, bujny, niczym nieskrępowany rozwój – np. Puszcza Białowieska. Proces oznacza ekspresję zieleni.  Jak widać, ochrona przyrody ma wiele imion i wymaga rozwagi, wiedzy i planowania. Nasze bociany dostały w tym roku kolejny kawałek podmokłych łąk! Zapraszamy do żerowania!

Wokół bocianiego gniazda