Usłyszałem gdzieś po drodze, gdzieś na skraju trzcinowisk, w jakimś lokalnym radiu, że dziś Dzień Metalowca. Nie wiedziałem co zrobić z tą wiadomością i generalnie uśmiechałem się do siebie, bo każdego dnia jest czyjś niezwykły dzień. Przyszła noc. Do ciężkich brzmień miałem daleko. W uszach nie wiem skąd grał i grał Black Sabbath swój kultowy „Paranoid”, a ja drugim uchem wsłuchiwałem się w toki kszyków. Z trzcin rozdzwonił się nagle koncert podróżniczka. W zasadzie patrzyłem na jego kontur sylwetki, choć aparat widział nieco więcej niż ja. Pojawiła się także samica na skoszonych jesienią trzcinach i wyciągała z wody jakieś larwy. Ciemno, ale blask zorzy w wodzie dawał anturaż metalowego koncertu. Ona – ta samica, ciągle krążyła wokół śpiewającego samca, a ten widać był na granicy rewiru i ciągle latał na skraj rowu, i wtórował temu drugiemu zza rowu. Dwa samce pod dwóch stronach kanału. Nie wiem czyja była samica, ale była dokładnie pośrodku. Pomyślałem sobie ot nocny kochanek się trafił i w tym momencie na mojej twarzy musiał pojawić się ogromny rogal. Rano miałem okazję posłuchać ponoć nowych piosenek metalizującego zespołu o pięknej nazwie Nocny Kochanek. W zderzeniu z wiadomością o Dniu Metalowca mój podróżniczek zrobił mi wieczór na złoto. Zachęcam Państwa do posłuchania na skraju trzcinowisk nocnego kochanka – podróżniczka, czy też zespołu Nocny Kochanek, no nie wiem. Starsze czytelniczki bloga mogą być…bardzo zaciekawione słowami piosenek tegoż zespołu. Trochę głośno, ale z dobrą dykcją i po naszemu. Może nawet zostaną „hevimetalowymi seniorkami”, a może wyrzucą mnie ze znajomych. No nic, zaryzykujemy. Dodam tylko, że podsłuchany zespół w liceum, w którym ostatnio byłem przydał się na potrzeby dzisiejszego wpisu. Moim znajomym metalowcom, a mam i takich z mocnym „growlem” życzę dobrych uszu i strun głosowych. Seniorkom jednak oddaję Nocnego Kochanka, niech podróżują do swej młodości.

Obrazy