Jeszcze coś widać, jeszcze kos śpiewa wiosenne melodie, ale ciemny woal nocy owładnął już starymi sosnami. Gdzieś tam za nimi, coś jest. Kilkanaście ściętych sosen wydziela żywiczny zapach, który ściąga jelenie z okolicy. Tam można najeść się do woli soczystym łykiem i uzupełnić sole mineralne. W spokoju można zdzierać korę i rzuć zapowiedź lata. Dziś spotkałem dwie chmary, które podążały w tym samym kierunku z różnych stron. Wolno kroczyły przez młodniki i krzewy czeremchy, wchodziły w okrajki robinii i przemierzały ciepłą dąbrowę. Oby do sosnowego stołu, oby do świeżej surówki. W noc. Pod osłoną ciemności, bez zwracania uwagi na zalecenia dietetyków. I przyszła czarna czerń nocy. Spokojnej nocy wszystkim, oby ludzie znów mogli jeść kolację w spokoju.

Obrazy