Kaszmirowe niebo stało się ekranem dla rumoru za górą. Zdziwione sarny patrzyły co tam się dzieje. Ktoś bardzo krzyczał. Wieczór zakłócony został ludzkimi emocjami. Oderwane od kukurydzy sarny nie rozumiały raczej tego co się tam dzieje. Poniżej we wsi, stary Henio przeganiał lisa, który chciał zwiedzić kurnik i to nie online. Powiało chłodem.  Krzyk bronił gdaczącej własności Henia, a rudy czmychnął czym prędzej w zarośla. Wróci nad ranem. Sarny wróciły do kukurydzy, a ja wróciłem do czytania czeskiej książki Oty Pavla „Śmierć pięknych saren”. Krajobrazy jakby nasze i wojna blisko.

Obrazy