Jeszcze w oczach tliła się noc. Zaspane patrzyły przez aparat na kopulujące dziś żurawie, by po kilku chwilach przez łąką wilczym truchtem truchtały wilki. W jednej chwili były, w drugiej już tylko na wzgórzu widać było ostatni ogon. Delikatne rozprężenie i radość, a tu nagle jeden z trójki wrócił do punktu startowego. Ze spokojem zatrzymał się jeszcze na łące, spojrzał na otwarty świat poranka i czmychnął w ols zlewając się z szarą korą czarnej olszy jak na wilka szarego przystało. I tyle było wilczej chwili dziś rano.

Obrazy