Na wodzie, na polach. Za starą topolą, na starorzeczu. U trzcin, u turzyc. Zimą. Krzyczą. Śpiewają tajgowe pieśni. O jeziorach, strzelistych świerkach, czermieniach błotnych, sucharach i bagnach. Migranci z północnego-wschodu. Niektórzy na dobre już u nas. Z młodymi od czterdziestu lat. Dają nam muzykę borealu i chóry limnologiczne. Trochę już poznane, oswojone. Nasze. Łabędzie krzykliwe z odrzańskich zimowisk.

Obrazy