Smugi na słońcu rozkołysały mnie dziś w muzyce Wojciecha Kilara do filmu Andrzeja Wajdy „Smuga cienia”. Wrócił do głowy ocean, statek  i Joseph Konrad na pokładzie z epidemią. Trochę jak ta nasza Europa, czy nawet cały świat. Słońce pięknie zachodzi, jakaś muzyka gra, korab płynie dalej, a źli ludzie gotują innym ludziom dramaty rozgrywając swoje dyktatorskie zapędy. Cieniem się to wszystko kładzie na wydawać by się mogło cywilizowanej Europie, w której jeden, drugi czy trzeci człowiek chce manipulować światem. Wizja dyktatora o państwie pozostaje tylko jego wizją i może on sobie zaplanować działkę z altanką, ale planowanie świata dla milionów ludzi wymaga uważności, troski i słuchania co wszyscy mają do powiedzenia. Nawet ci, którzy mówić nie mogą, albo już, albo właśnie nie mogą. Wymaga rozmów i wspólnych decyzji. Przywożenie imigrantów i tworzenie z nich zakładników jest rzeczą straszną. Do tego zdolne są tylko reżimy. Zdolne są tak długo, jak oportunizm ludzi otaczających dyktatora bierze górę nad dobrem wszystkich. Kiwanie głowami, przytakiwanie, branie podarków, etatów, kolorowych koralików i tłumaczenie śmierci potrzebami wyższymi jest wyrazem głębokiego prostactwa i zachłanności. Przywożenie ludzi na granicę to nic innego jak granie ludzkim życiem. Tak się dzieje, kiedy wizja jednego, jedynego człowieka bierze górę nad resztą społeczeństwa, która zadowolona jest z ceny wódki i z tego że ciepło bije z telewizora. Bezradność świata wobec nadchodzącej jeszcze większej migracji ludzi z terenów, gdzie kończy się woda, kończy się jedzenie i rośnie liczebność ludzi w niekontrolowanym tempie, jest wyrazem głupoty i raz jeszcze powiem – zachłanności. Obawiam się, że nie ma takich murów, płotów i krat, które powstrzymają Sahel przed wyruszeniem na północ. Trzeba mądrych ludzi, aby tam na miejscu szukali rozwiązań i przyszli z pomocą i nowymi technologiami do tych wszystkich bardzo biednych ludzi widzących w TV, jak nam w Europie dostatnio się żyje. Zachodzi słońce, zachodzą ideały i dobrze się to wszystko skończyć nie może, bez refleksji i mądrych decyzji na świecie. Watażkowie zawsze byli i zawsze pozwalają im na to ludzie, a potem nie ma już odwrotu. I tu wracam do edukacji, edukacji i jeszcze raz prawdy.

Bez kategorii