na pustyni pastwisk oaza majaczy

w oddali pogłos ostatniego potrzeszcza

przed wieczorem     nocą     czernią

każdy włos tarninowych witek tli się w czerwieni słońca

goreje nad strumieniem co  z łąk wypływa

przyjdzie powódź nocą

życie da łąkom ugrem palonym

zaleje

nawodni

obudzi światy nowe by zmienić pustkę w ogród

wypuści ptaki i motyle na wiosnę z oazy tarnin

wybuchnie

gdyby tylko kometa odrzutowca potrafiła burzę uczynić

 

 

 

 

Baśń