Czasem oczy zobaczą coś wbrew książkom. Wiadomo zwierzęta nie czytają naszych książek, stąd nie zawsze zachowują się tak jak byśmy sobie tego chcieli. Byłem zajęty pracą, kiedy przechodziłem przez opadłe liście orzecha i coś do mnie zamrugało. Kiedy nie masz ze sobą aparatu i wiesz, że motyl nie posiedzi za długo, to trzeba sięgnąć po telefon i cieszyć się, że kiedyś ktoś wpadł na pomysł połączenia aparatu ze smartfonem. Poczekałem, aż znów zechce otworzyć skrzydła. Trwało to chwilę, ale słońce grzało pięknie 29.10.21  i pazik brzozowiec w końcu pokazał swoje powierzchnie skrzydeł. Co ta samica jeszcze robi o tej porze roku? Najczęściej fruwają do końca września. Koniec października to kolejny wyczyn. Mimo, że ten motyl jest dość częsty, to bardzo rzadko się go widuje. Lata gdzieś wysoko, w koronach drzew. Interesują go tarniny, śliwy, ałycze a nawet wiśnie. Nie pozostaje mi nic innego jak poszukać jaj, gdzieś w kątach gałązek, w swoim starym, wiśniowym sadzie i na śliwach oraz ałyczach. Może w tym stogu siana, uda się odnaleźć kuleczkę wielkości główki od szpilki. Pazik brzozowiec częściej patrzy na nas niż my na niego. Dzielę się zatem smartfonowym okazem, bo nie wiem ile lat przyjdzie mi czekać na kolejną obserwację. Ostatniego widziałem kilkanaście lat temu…

Wczoraj i dziś obserwowałem kilka admirałów i pawików, widać ciepło im służy, a pozostawione pod jabłonią jabłka mogą stać się cennym bankiem żywności.

Obrazy