Mgła, jakiś dym z ostatniego kartofliska w okolicy, bo innych już dawno nie ma. Zamiast ludzi na polach, żurawie udają rolników. Popracowały na kukurydzianej ścierni i zatrzymały się na Anioł Pański na dłuższą chwilę. Nie ma już kobiet w długich spódnicach na kartofliskach. Nie ma mężczyzn dźwigających worki. Nie ma też koni. Pozostała melancholia jesiennych sytuacji. Już nikt nie schowa się pod spódnicą. Piekący dym z ostatnich łęt dogorywał za morenami. W końcu żurawie wybiły się z medytacji i zaczęły krzyczeć. Niektóre zaczęły tańczyć, cieszyć się słońcem zza lasu i jesień znów snuła się po polach. Jakby nie chciała dostrzec leśnych chłodów, tragedii i losów w tych chłodach uwikłanych. Kolejna jesień jak z Blaszanego Bębenka Grassa. Tu zbierają kartofle, a tam gdzieś znów z ktoś z kimś się bije. Pierwsza, druga wojna, jakieś rewolucje i inne wydumane przez ludzi konflikty mieszają się z cyklem przyrody.

Obrazy