Z bliska kwiaty bobrka trójlistkowego potrafią zatrzymać na dłużej. Zwłaszcza rano, kiedy bagienne mgły parują delikatną mgłą. Misterne, koronkowe wręcz płatki toną w wilgoci. Zbierają miliony kropelek i rozświetlają czarne torfy bagnisk. To bardzo czuły gatunek na melioracje osuszające i wiele jego stanowisk odchodzi w ciszy do botanicznej historii. Pomyślałem sobie dziś, że wiele niezwykłych roślin ginie na moich oczach. Z jednej strony mam wielkie szczęście, że zdążyłem je zobaczyć, z drugiej wielki smutek, że kolejne pokolenia będą miały trudniej. O ile storczyki, bobrki czy mieczyki swoim pięknem jeszcze się jakoś bronią przed walcem historii, o tyle drobne rośliny segetalne, nazywane „chwastami” odchodzą w wielkiej ciszy. Wiele z nich znałem z dzieciństwa z upraw lnu, buraków czy koniczyny. Dziś nie ma tych upraw, nie ma tych roślin. Jemy za to kukurydzę, która z chemii ma piątkę co roku, a z toksykologii bryluje zapewne w laboratoriach. Szkoda mi tak po prostu, że zachłanność i nowoczesne rozwiązania w rolnictwie niszczą nasze otoczenie w zastraszającym tempie.

Obrazy