Był czas, kiedy trudno było go spotkać, ale to już dawne dzieje. Ten średniej wielkości drapieżnik ma ważne zadanie w naszym środowisku. Utrzymać gryzonie w ryzach. Choć nie widzimy tego na co dzień, to właśnie on stabilizuje populacje drobnych gryzoni. Oczywiście żywi się też innymi kręgowcami, bezkręgowcami a nawet owocami. Ich oportunizm pokarmowy pozwala reagować na pokarm, który jest akurat dostępny, a to oznacza, że podczas masowych pojawów stają się one nieocenionymi regulatorami liczebności. Oczywiście człowiekowi lis kojarzy się z cwanością i podbieraniem kur. Trudno jednak dziwić się lisowi, że wchodzi na niezabezpieczone podwórka czy kurniki. Łatwy pokarm, szybka reakcja. Z roku na rok więcej lisów ulega synantropizacji. Wchodzą na dobre do miast, żywią się w śmietnikach i podchodzą blisko ludzi. Przyczyną jest znów łatwy pokarm. Zwierzęta reagują na nasze nieszanowanie żywności zbliżając się do nas, ale płaca często za to wysoką cenę, ginąc pod kołami aut na ulicach miast.  W stabilnych ekosystemach, drapieżników jest mówiąc oględnie, tyle ile trzeba. My te ekosystemy zaburzamy i potem zmagamy się ze wzrostem liczebności drapieżników, winiąc je za to, że są. Przecież przez tysiące lat gatunki funkcjonowały obok siebie i jakoś nigdy lisy nie zjadły wszystkich drobnych zwierząt. Samych gatunków też było więcej. Nawet głuszce czy cietrzewie miały zupełnie duże populacje. Nie niszczą one gatunków, przeciwnie swoją obecnością przyczyniają się do utrzymywania bioróżnorodności. Trudno to pojąć bez patrzenia na cały ekosystem i poszczególne elementy biologicznej układanki. Lubię lisy i ich błysk w oku.

Obrazy