Plątanina, labirynt, kolce. To pierwsze wyrazy, które cisną się do głowy gdy wchodzimy do czyżni. Zawsze trzeba szukać wyjścia, obejścia, tunelu. Do tego nieco duszący zapach kwitnących głogów i żółte gęstwiny żarnowców na obrzeżach powodują w odwiedzającym lekką niepewność. Lubię gdy w takiej dżungli są dziki. Nie chcą wyjść na zewnątrz tylko przesuwają się przed obserwatorem udając, że ich nie ma. W tych wyspach przyrody żyje sporo ciekawych ptaków. Śpiewają właśnie jarzębatki i z impetem wylatują nad krzaki, gdy zbliży się inny samiec. Przemykają kapturki. Na skrajach śpiewa cierniówka. No i oczywiście dyżurny gąsiorek, który niczym mały lampionik rozświetla gąszcz czarnego wnętrza tarnin. Wszystko kolczaste i kłujące. Grusze, tarniny, głogi i róże są zbyt smacznymi kąskami dla dużych ssaków by się nie bronić. Kolce jednak nie robią wrażenia na gąsienicach barczatki kataks, które wyszły już z oprzędów i zagryzają młodymi pączkami. Te zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne, to malutkie lasy tropikalne pośród monokultur rzepaku, kukurydzy czy zbóż. Każdy krzak zasługuje tu na ochronę, bo w każdym takim kolczastym świecie żyją dziesiątki niezwykłych gatunków. Takich małych lampioników życia, których na dziś przedstawicielem będzie gąsiorek.

Obrazy