Na Dolnym Śląsku oczekiwanie na prawdziwą zimę na niżu, może przybierać nieznane osobom na przykład z Podlasia, silne emocje związane z pojawem tego zjawiska. Tu nikt nie ma tego na co dzień. Od rana moi znajomi informowali wszem i wobec, że jest, że płynie, że śryż. Również mnie ten fakt ucieszył, bo dawno już Odra nie była tak piękna jak dziś. Kry jak otoczaki pod lodowcem, ciągle się zderzają i kręcą, stąd tak piękne talerzyki płyną po rzece. I znów moje myśli wróciły do Antarktydy, gdzie przy spadku temperatury, właśnie takie ciasteczka zaczynają kręcić się na wodzie. Jest mróz, jest moc. Jest jeszcze jeden aspekt śryżu, to odgłosy. Charakterystyczny szum i osypywanie się lodu z krążków to pieśń zimowa Odry. Czasem zderzenia są tak mocne, że może się wydawać, że wylądowało stado kaczek, czy zerwały się do lotu kormorany. Na środkowej Odrze to jednak zjawisko efemeryczne, ulotne i z pewnością warte zobaczenia póki trwa.

Obrazy