Od wielu lat przyglądam się gawronom w mojej okolicy i gdy zobaczyłem gawrona na Czerwonej liście ptaków Polski ucieszyłem, że autorzy zauważyli problemy z liczebnością tego gatunku. Oczywiście patrząc oczami osób ze środkowej, czy wschodniej Polski umieszczenie gawrona na Czerwonej liście może budzić ciekawość. Jednak  patrząc z Dolnego Śląska sprawa nie wygląda dobrze. W moim regionie – Ziemia Wołowska – nie ma już kolonii śródpolnych, a wraz z gawronami odeszły śródpolne pustułki, które korzystały z gniazd w kolonii. Kolonie w Wołowie czy Brzegu Dolnym zmniejszyły liczebność, a w większych wsiach np.: Krzelów w gminie Wińsko już ich nie ma. Nie ma też jesiennych stad gawronów na polach, a dzieci kiedyś idące (dziś jadące) do szkoły, nie krzyczą już na widok masy czarnych ptaków „raz dwa trzy moje wesele”. To pokazuje, że w ciągu ostatnich 30. lat od zachodu postępuje zmiana. Jadąc na wschód, eską przez Łódź i dalej dopiero na wysokości Sieradza zaczynam dostrzegać stada krukowatych na polach. Oczywiście można opierać się na wrażeniu, że gawronów jeszcze dużo, że zimą w mieście tyle, ale Czerwona lista ptaków Polski jest zrobiona solidnie i dziękuję autorom za trafne i bardzo potrzebne informacje. O czernicy i głowience nie wspomnę i dziwię się, że nadal się na nie poluje.

Takie opracowania wyczuwające nieco szybciej trendy powinny być dostrzegane przez osoby tworzące prawo i na tej podstawie, powinny być wydawane możliwie najszybciej rozporządzenia o ochronie czy wyłączeniu gatunków z polowań.

Polecam lekturę „Czerwonej listy ptaków Polski” Tomasz Wilk, Tomasz Chodkiewicz, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Lechosław Kuczyński, wydanej przez Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Tu je pobierzecie: https://otop.org.pl/2020/12/czerwona-lista-ptakow-polski/

Warto też pamiętać, że zmiany klimatu będą miały wpływ na wycofywanie się niektórych gatunków na północ, inne przyjdą do nas z południa. Pamiętając o tym myślmy o ochronie i ptaków i siedlisk, bo to w sumie jedyna szansa i dla nas.

Obrazy