Nic tu nie jest regularne. To trójwymiarowa powierzchnia tuż nad rzeką. Czasem trudno pojąć dlaczego w tym lesie nie ma jednorodności. Nie ma takich samych drzew. W tym tkwi cały urok łęgów i ich ogromna bioróżnorodność. Wlewa się woda do lasu i rzeźbi strukturę w nanosach z poprzednich wylewów. Tworzą się rynny, nanosy w postaci łach. Gdzieś pojawia się piach, w innym miejscu odkryte zostają pokłady mad. Cały las zaczyna się gdzieś głęboko pod ziemią, gdzie woda płynie zgodnie z nurtem rzeki. To tam korzenie drzew mają zawsze dostęp do płynącej wody, po której chodzimy, a której nie widzimy. Las płynie pod ziemią. Wyżej w zależności od dostępu do tej wody pojawiają się różne drzewa. Od wierzb kruchych przez topole czarne i białe, wiązy, paklony, jesiony po dęby. Po drodze jeszcze szakłak, trzmielina, a na suchych pagórkach nawet tarnina. Wszystko otulone welonami chmielu, kocem z pokrzyw, z mozgi trzcinowatej, a bliżej starorzeczy z manny mielec i trzcin.

Zapyta ktoś gdzie to jest? To jest szczególne miejsce. Dolina Odry między Domaszkowem a Tarchalicami (dolnośląskie, Kraina Łęgów Odrzańskich, ostoja Natura 2000 Łęgi Odrzańskie), tam gdzie wały zostały mocno odsunięte od Odry. Tam gdzie WWF Polska i Nadleśnictwo Wołów pozwoliły na odżywianie lasów nadrzecznych nanosami z Odry. Woda zeszła po wylewie, ale napełniła starorzecza, rynny łęgowe i tworzy jeszcze zastoiska. Dziś ku mojemu zdziwieniu, gdzie jeszcze tydzień temu było metr wody, na moich oczach kret usypywał kretowisko. Na błocie były już ślady jeleni, lisów i saren. Na starorzeczach, które od lat były bez wody, siedziały dziś setki krzyżówek, cyranki i cyraneczki. Życie w tym kolorowym lesie wybucha nawet jesienią. Taka retencja to rzecz niezwykła, ale na prawdziwe owoce przyjdzie nam czekać jeszcze długo. Proces łęgowienia został jednak umożliwiony. Dzika przyroda ma szansę na utrzymanie rzecznego charakteru.

Obrazy