Odlatują kopciuszki, choć zdarzają się i ryzykanci, którzy chcą się zmierzyć z własną owadożernością w czasie zimy. Miałem dziś jechać na zakupy i miałem dylemat podobny do kopciuszka. Lecieć w tłum czy zostać. Przyszedł ten czas, że osoby chore znam już osobiście i życzę im siły i wytrwałości. I tak sobie myślę, że dużo zaczyna zależeć od naszej mądrości. Od szacunku do innych i pokory. Nie pojechałem, bo nie były to jakieś ważne i na już rzeczy. Zostałem w domu. Moje refleksje od lat krążą wokół jednego. Wokół edukacji, szacunku dla nauki i wiary, że młodzi ludzie zaczną czytać książki – te bez szarlatanerii, oparte na badaniach i publikacjach naukowych. Nauka ma to do siebie, że opiera się na przejrzystej metodyce i jej sprawdzalności. Inaczej nie jest nauką. Na publikowaniu w czasopismach recenzowanych itd. Doszukiwanie się teorii spiskowych, świadczy jedynie o bardzo słabej edukacji. Mam nadzieję, że rozum wróci i proste rzeczy będą znów proste.

A kopciuszek? Bez przerwy podrygiwał niczym werblista w orkiestrze grającej „Bolero” Maurice’a Ravela. Schował się niczym duch u podnóża leszczyny i sam wie najlepiej kiedy odlecieć.

Obrazy