Wielkie chrząszcze, w duszny czerwcowy wieczór, rozpoczynają swoje poszukiwania. Ich wielkie żuwaczki zamienione w poroża za chwilę mogą się przydać na drodze do szczęścia. Z drugiej strony, na drzewach z wyciekającym sokiem dębowym gromadzą się samice, które będą szczęśliwsze, gdy podczas kopulacji będą mogły się napić dębowej słodkiej (próbowałem). Wieczorem, jakby z innego świata, wysoko nad lasem nadlatują samce i kręcą się w koronach dębów bezszypułkowych. Szukają w powietrzu feromonu samicy. Problem w tym, że nie tylko jeden samiec wyczuje samicę. Zanim taki samiec otrzyma życiową nagrodę, umożliwiającą przekazanie następnym pokoleniom własnego DNA (według mnie DNA to dusza), musi czasem stoczyć walkę z innym rogaczem. Dębowa kraina napełnia się delikatnym furkotem skrzydeł tych ogromnych owadów. Te jelonki nie ryczą, one delikatnie furkoczą, ale cel mają podobny. Oby im się!

Obrazy