Na granicy spokój. Opadają oczerety, trzcina spłowiała nie myśli jeszcze o wegetacji. Wokół romantyczne kumaki nadają ton. Pierwsza rzekotka przyszła do szkoły muzycznej nastroić rozrechotany instrument. Samce ropuch ciągle poszukują tej jedynej, ale widać tylko samce. Pierwsze śpiewy żab zielonych, kończą grać moczarowe i jakaś ostatnia trawna na tubie zagrała krótki koncert. Rytm zaczęła wystukiwać grzebiuszka. Jakaś pierwsza, nieśmiała jeszcze. Nikt nie wie, że szykuje się wojna. Na granicy pojawiają się nagle łyski w białych kaskach, które pochylone nad samą wodą prą do przodu na granicę. Z drugiej strony podobnie. Okrzyki! Pisk! I pierwsze starcie. Państwo Zachodni przeganiają tych Wschodnich. Rzecz jak widać i w przyrodzie ma swoje uzasadnienie. Wojna trwa. Fale jak po surfowaniu wzbijają się w powietrze. Bieganie po wodzie rozkręca się na dobre. Wszystko między kępą oczeretu a trzcinowym cyplem. Biją się swoi! Jedni drugich szczerze nienawidzą, a jeszcze w styczniu duże stada łysek żerowały razem, grzecznie i solidarnie. Jednak pojawianie się hormonów i chęć przekazania genów odmieniają zachowania na dobre. WOJNA! Widzowie nic sobie z tego nie robią. Kaczki żerują, samotnik tokuje, zimorodek poluje, ropuchy w ampleksusie. Po co ta wojna? To wojna o zasoby! O wodę, o pokarm dla młodych, o samicę, o geny i całe to biologiczne bogactwo. Nagle robi się cisza. Wschód popłyną na wschód, Zachód na zachód. Po godzinie kolejna potyczka, tym razem Wschód z Zachodem przepędził Północ… i tak na okrągło!

Obrazy