Patrzyłem na łabędzia krzykliwego, który pod wiszącymi nad wodą gałęziami dębu szukał zapewne żołędzi. Tak bardzo poświęcił się poszukiwaniom, że mogłem podejść do niego dość blisko. To znaczy podchodziłem wtedy, gdy głowę miał pod wodą. Bliżej i bliżej. Jednak to nie sam łabędź, a jego kichnięcie stało się wydarzeniem chwili. Uśmiechnąłem, się na widok pierwszego kichnięcia, a potem było już sporo „apsików”. Za każdym razem strząsał głową i…wydał trąbiący dźwięk. Proszę sobie wyobrazić, że kichacie i w tym czasie leci w Waszej krtani mały fragment arii Habanera (Miłość jest wolnym ptakiem) śpiewanej przez Carmen (tej oczywiście od Georges’a Bizeta). Przedstawienie kichającego trwało dobre pięć minut. Zacząłem się zastanawiać, co jest pod wodą i dlaczego, mimo kichania krzykliwy ciągle tam sięga. Kreska z żołędzi? Przez głowę przeszła jeszcze ptasia grypa, Chiny i parę pomniejszych skojarzeń na czasie. Łabędź jeszcze kilka razy zanurzył swoją długą szyję do źródełka z kichaniem. Wyraźnie był zaaferowany tym, co dzieje się pod powierzchnią. Zdążyłem mu jeszcze powiedzieć – na zdrowie! I widać, życzenia mu dopisały od razu. Przestał kichać, a kakofoniczna trąbką zamilkła na dobre. Spojrzał na mnie, odwrócił się na płetwie i odpłynął do swoich. Kichnięcie w tym czasie wywołuje sporo strachu. U mnie wywołało uśmiech. W końcu daleko i na wodzie…

Przy okazji:

Pamiętajcie, że jeśli idziecie na spacer zachowując wszelkie nakazy związane z epidemią, to pomyślcie też o boćkach, które właśnie budują swoje gniazda i pozbierajcie sznurki w okolicy. W lipcu, dzięki Wam będzie mniej tragedii w bocianich gniazdach. Pamiętajcie o naszej akcji „Zbieraj sznurki – chroń bociany”, którą prowadzi Fundacja Przyrodnicza „pro Natura” przy udziale Grupy Energa.

ENERGA Obrazy