Z racji wykonywanej pracy bardzo często się przemieszczam. Jadę z punktu A do punktu B, ale po drodze czasem muszę zrobić sobie przerwę. Jadąc autostradą czy drogą ekspresową zjeżdżam czasem na betonowe, pustynne parkingi z budą jedzenia i z budą do sikania. Na pustyni zatrzymują się karawany tirów. Życie tętni, bo obie budy robią za oazy szczęścia. Przerwa w drodze, odjazd, przyjazd kolejnych aut i tak w dzień i w nocy. Wydawać by się mogło, że skoro na naszych pustyniach nie ma palm daktylowych, (choć i te ostatnio można znaleźć choćby na torowiskach), to ptaków tu nie uświadczysz. Dziewczyny z parkingu są jednak prawie na każdym. W Wielkopolsce, Kujawach to w zasadzie każdy parking ma swoją parę. To oczywiście dzierlatki, brukowe skowronki, które pozostają u nas na zimę. Trochę nasion chwastów, latem owady i to wszystko, co nam spadnie wychodząc z budy z jedzeniem na zakostkowany świat. Wzdłuż S5, w drodze z Wrocławia do Poznania prawie każdy wielki parking ma swoją parę. Zastanawiam się czy ktoś je zauważa. Czy te duszki przyziemne zwracają swą szarością czyjąś uwagę i czy ktoś się zastanawia, dlaczego tylko dwa? Te terytorialne skowronki pilnują swojego rewiru i reagują na śpiew nowych przybyszów. Miejsce jest tylko dla jednej, silnej pary.  Uśmiechnąłem się, kiedy dwie (a tak naprawdę dwa – bo to on i ona) dziewczyny zaparkowały tuż obok mojego auta. Zawsze są!

Obrazy