Zawiesiłem wzrok nad wielkimi łąkami. Pustka przepleciona grudniowym chłodem, choć w sumie ciepło. Straszny zapach roztaczał się z okolicznych pól, gdzie rolnicy rozrzucali kurzy poślad z wielkich ferm. Zdawałem sobie sprawę, że za długo tu nie wytrzymam. Smród to jedno, myśl o antybiotykach wrzucanych z tym czymś do środowiska dopiero mnie przeraziła. Jednak wielkie łąki przed wieczorem mają swój urok. Czerwieniejące niebo i delikatna sylwetka błotniaka, poruszająca się tuż nad wyschłymi trzcinnikami. Kilka rund na 50. hektarach i w końcu strzał. Szlara na głowie zadziałała jak wielki mikrofon i po chwili z trawy wyskoczył ptak. Tak mocno trzymał zdobycz, że w szponach zostały jeszcze resztki traw. Trochę jak latawiec z ogonem wyleciał z ciemnicy nad łąką i zamajaczył na różowawym niebie. Na chwilę został celebrytą na ściance z horyzontu, po czym usiadł w trawach, by zjeść kolację przed całkowitą ciemnością. Trudno go było pooglądać, ale całe polowanie i lot z trawami wystarczyły, by dziś zatrzymać się na chwilę przy zimujących u nas błotniakach.

Obrazy