Dawno po sezonie lęgowym, a on śpiewa w tarninie. Tak, tak to taki ptak, na którego można liczyć w zasadzie przez cały rok. Potrzeszcz, jak nie zaśpiewa to zatrzeszczy, ale wrażenie zrobi. Zawsze sobie myślę, że skoro nie ma już słowików, wilg czy dziwonii, to taki potrzeszcz może sobie poszpanować. Wokół cisza, czasem jesienny wiatr, czasem deszcz i wtedy wchodzi on, cały trzeszczący. Jesienią i zimą nie ma konkurencji. Ktoś powie: a trznadel? Owszem ten mu czasem wtóruje, ale teraz siedzi jeszcze dość cicho. A potrzeszcz? Może nie jest wirtuozem swojego dzioba, ale nieustanne ćwiczenia i próby pozwalają by go zauważyć. Dodam tylko, że w tarninie było ich „czterech”. Co jakiś czas jeden z nich (nie wiem czy każdy z osobna, bo mogły być też samice) wyskakiwał na czubek czyżni i nieśmiało zatrzeszczał.

Obrazy