Przeglądałem ostatnio wróble za moim oknem. Czasem się im przyglądam w poszukiwaniu obrączek, lub zmienności upierzenia. Tym razem zaintrygował mnie jeden z nienormalnym dziobem. Zwykle w populacjach ptaków takich „deformantów” dzioba mamy do 1%. Jednak badania Amerykanów na Alasce pokazały, że w populacji sikory jasnoskrzydłej odsetek osobników z „pokręconym” dziobem sięga 6,5%. Pytanie czy jest to wynik zmienności DNA, czy może jakieś inne czynniki o tym decydują. U tych sikor podejrzenie padło na nowo odkrytego wirusa, który może zaburzać metabolizm keratyny, z której budowany jest dziób. Nasze włosy również są z keratyny (alfakeratyny), jednak keratyna ptasia i gadzia (betakeratyna) jest twardsza.  U nas stosunkowo często deformacje dziobów widzi się u gawronów. Przyznam, że takiego dzioba u wróbla domowego jeszcze nie widziałem.

W głowie pojawiła się mi się też myśl, że gdyby to była mutacja genetyczna, dopasowanie do nowego pokarmu w okolicy, to cecha ta mogłaby się ujawnić w kolejnych pokoleniach. Nie, nie idę dalej, to nie Galapagos i nie zięby Darwina. Jednak nie można wykluczyć takiego procesu.

Generalnie, taki przerośnięty dziób najczęściej przeszkadza ptakom w zdobywaniu pokarmu i w budowie gniazda…

Obrazy