Myślę, że Tom Tykwer nie obrazi się na odwołanie do jego filmu „Biegnij Lola, biegnij” (Lola była o wiele ładniejsza i miała czerwone włosy), ale nic tak bardzo nie pasuje do opisu chrząszcza z fotografii jak bieg. Biegacz skórzasty, to nasz największy biegacz. Dorasta do 4cm długości! Nie widuję go zbyt często, bo to raczej nocny gość, ale kiedy już się pojawi musi siać przerażenie wśród bezkręgowców zamieszkujących warstwę ściółki. Biegłem dziś za nim z aparatem. W sumie przebiegliśmy kilkaset metrów. Prawie się nie zatrzymywał. Nie chciałem fotografować go z lampą, nie chciałem go w żaden sposób zatrzymywać. Chciałem biec z biegaczem. Jego trzy pary odnóży są tak niezwykle skoordynowane do owadziego galopu jak w jakiejś doskonałej maszynie. Krok za krokiem i krok następnej pary za krokiem i jeszcze druga strona. Kroków co niemiara! Przez długi czas żałowałem, że się nie zatrzymał. Wiadomo, statyw, makro, czas – można by popracować. Jednak to nie grzyb zakotwiczony korzeniem w ziemi, to biegacz. Oczywiście oprócz tego w biegu, daję na fotografii takiego zatrzymanego w kadrze, dla tych co muszą widzieć bryłę. Dla mnie jednak jego bieg i moja zadyszka to ogólnie rzecz biorąc wielkie poruszenie.

Obrazy