Ona siedzi w trawie i przysypia. Rozleniwiona. Czyściutka.  On czyści pióra, chodzi niespokojny. Trochę taki jakiś jak z rozbiórki starego budynku. Wszystko to wydaje się trwać w nieskończoność. Gry wstępnej raczej brak. Nagle, Ona wstaje. Nagle, On jak z procy kieruje się w jej kierunku. (dzieci niech nie patrzą, FB niech nie wycina). Wskakuje na ledwo obudzoną samicę, która zdążyła jedynie rozprostować pióra. Widać czas nagli, późny przylot nie pozwala na romantyzm. Wszystko dzieje się bez prób. Niby łatwe. Jednak utrzymanie się na samicy, przy tak długich nogach wydaje się być niemożliwe. Dopiero odpowiednia konfiguracja i stawy, które wydają się mieć ogromne kąty zginania, pozwalają na zatrzymanie się w bliskości. Cała łąka wstrzymała oddech. Ona bez mrugnięcia okiem przyjęła wiosenne mizdrzenie. On urodzony cyrkowiec rozwijał swe umiejętności między akrobacją na wysokości, a woltyżerką na dość spokojnym wierzchowcu. Chwila trwa. Chwilo trwaj. Skrzydła, szyje, nogi, wszystkie te użyteczne do latania, żerowania i chodzenia przyrządy wydają się robić za tyczkę linoskoczka. Wszystko w idealnym pionie. Po zbliżeniu, On daje wielki krok na ziemię. Ona stoi niewzruszona. On nerwowo udaje, że żeruje. Odchodzą kilka metrów. On niespokojnie porusza długą szyją. Ona przysiada w starej trawie i chowa się przed wiatrem. Tylko żaby w pobliskim stawie głośno rechoczą. Tylko patrzyłem, nie przeszkadzałem. Trzeba dodać, że kopulacje dzieją się najczęściej na gnieździe. Taka majówkowa, plenerowa to jednak rzadkość.

Przy okazji: Zbierajcie sznurki – chrońcie bociany! Bo takie sceny mogą się nie odbywać! Akcję „Zbieraj sznurki – chroń bociany” prowadzi Fundacja Przyrodnicza pro Natura, przy udziale Grupy Energa.

ENERGA Wokół bocianiego gniazda