Kiedy tysiące ptaków lecą dokładnie w twoją stronę odruchowo musisz zrobić krok w tył. Oczywiście by lepiej widzieć, choć jakieś atawizmy zapewne sterują twoim bezpieczeństwem. Gęsi z rodzaju Anser trzymają się zimą wielkich stad. Nierzadko na jednym polu są ich tysiące. To taka trochę ławica ryb, która widzi wszystko wokół. Jednak to, co przykuło moją uwagę to zmienność ich sylwetek podczas lotu. Patrząc na nie z boku widzimy sporo podobnych skrzydeł. Jednak patrząc na nie od przodu ich postawa w czasie lotu sprawia, że każdy ptak wygląda inaczej. W swoich pozach z powodzeniem mogłyby utworzyć alfabet. Skrzydła w dół, w górę, na boki, złożone, uniesione, wyprostowane itd. Gdyby tak przypisać nasze litery pozom gęsi, moglibyśmy czytać zakodowane w locie informacje. Być może nie miałoby to sensu, a być może byłby tam zapisane poezje i poematy. Nigdy nie wiadomo. Przypadkowość czasem zaskakuje. Czy w locie gęsi jest jakiś determinizm? Czy potrafimy przewidzieć dalsze jego fazy? Trochę tak, a trochę jednak pozostanie to w teorii. Czy w teorii chaosu dynamicznego, tego nie jestem pewien. Symulacje układu „stada gęsi” w czasie z pewnością mogłyby być podstawą wielu prac naukowych. Czynników wpływających na to, co robi stado nie brakuje. Od gęstości powietrza, po rolę drapieżnika czy przypadkowego obserwatora. Po każdym uniesieniu się stada, po tym nie do końca chaotycznym kołowaniu pojawia się taki moment, kiedy to jedna z gęsi, lub kilka zaczyna lądować i nagle całe to szaleństwo uspokaja się jakby ktoś zamknął książkę pełną tajemnic i niezwykłych wersów.

Obrazy