No może czasem jakiś ptak zakwili, ucieknie przerażona sarna. Zwłaszcza jesienne lasy wydają się być puste. Cisza przerywana skrzeczącą sójką. Jednak oczy zwierząt ciągle na nas patrzą. Oceniają odległość, mierzą się z własnym strachem i najczęściej pozostają w swoich ukryciach niezauważone. W Tatrach na setki ludzi patrzą ukryte po świerkiem niedźwiedzie. Żubr na skraju bieszczadzkich polan spogląda na jakiś jadący traktor czy samochód. Jeleń z góry nad Jelenią Górą patrzy na ludzi w kotlinie. Sarna za moim domem zjada mi fasolkę szparagową i udaje, że wtopiła się w facelię kreując się na zapylającego trzmiela. Zając przy drodze zamiera w bezruchu udając głaz, zwykły głaz. Oczywiście jest jeszcze lis, który jest ciągle zajęty obserwacją zza firany. Niby nikt go nie widzi, a jednak. Trochę to takie jak patrzenie przez szparę w zasłonach. Wszyscy wiedzą, że są oglądani, a oglądającego zżera ciekawość i nie może przestać się patrzeć i.. z podniecenia zawsze poruszy firanami.

Obrazy