Gdzieś na skraju torfowiskowych cieków, w których wody w tym roku jak na lekarstwo przyczaiła się soczysta roślina pełna trucizny. Wszystko wokół schnie, a ona otoczona wyborną zielenią kwitnie w najlepsze. W najlepsze to przesada, bo łanów w tym roku nie ma, tylko kilka okazów plącze się po mulistym brzegu. Ucieszyłem się z tego widoku. Delikatna biel, jak nieskazitelny fartuszek okala to, co dla rośliny najważniejsze. Przyszłe nasiona. Za jakiś czas kolba zaczerwieni się i kwiat nabierze jeszcze większego wyrazu. Ja widziałem jeszcze takie zielone, nie gotowe, czekające na swój czas. Może bliżej jesieni. Wielu osobom skojarzy się zapewne z pogrzebowymi kaliami, bo to ta sama rodzina. Tak czy inaczej, ja patrzę na te kwiaty z uśmiechem, nie smutkiem. Są inne niż większość naszych roślin kwitnących. Są egzotyczne, choć z naszych lasów. Są jednak rzadkie, ale tam gdzie spotka dogodne warunki może tworzyć rodzaj pła, pokrywając swoim zielonym kobiercem brunatne wody przy torfowiskach. Calla palustris na dziś.

Obrazy