inny niż wszystkie paprocie. Wiecha z zarodniami jakby doklejona do zielonych liści. „Almost green” chciałoby się powiedzieć na brąz wychodzący z zieleni. Prawie zielony, ale już brązowy. Cała „Gama” kolorów ukryta w liściach długosza. Każdy mały listek jak nuty na pięciolinii. Inny niż wszystkie. Płacze „Cry” swymi długimi, prawie dwumetrowymi liśćmi na skarpie cieku wodnego. Dziś odszedł inny „długosz”, jak najbardziej królewski, który na swej trąbce grał jak nikt inny na świecie. Pasował ze swoją muzyką do plątaniny zielonej na skraju suchego boru, a u progu rozległego bagna. Był mistrzem uładzonej entropii, niczym droga przez gąszcz. Stańko był inny niż wszyscy. Tak jak ta moja leśna paproć. Do oglądania fotografii polecam jego płytę „Leosia”. Akurat na dziś. Każdy akord rozchodzi się po nerwach liści, każdy w swoją stronę, by stworzyć jedną piękną całość. Tomaszowi Stańko daję dziś „kwiat paproci”, bo on daje mi ciągle inspiracje do odkrywania muzyki w przyrodzie, w której wszystko jest „Almost green”.

Baśń Obrazy