Wracałem. Dziesiątki kilometrów mijały mi jakoś długo. Remont drogi, ciągłe mijanki ze światłami i lejący się z nieba skwar nie zachęcały do chodzenia po terenie. Musiałem jednak zajrzeć do dwóch starorzeczy, w których gotowały się drobne wzdręgi, płocie, jazie i ukleje. Ryby rybami, ale za plecami świecił mi na różowo odrzański wał. Setki metrów bieżących różowego dywanu, po którym najznamienitsze „Dody” mogłyby chcieć paradować przed tłumem skupionym w telewizji. Tłum zapewne, w swym zapatrzeniu nie odrywałby oczu od dywanu. Cudny kobierzec utkany z goździków kartuzków falował w podmuchach upalnego, południowego wiatru. Teraz mówi się na takie coś – chillout. Zostawiłem ryby, ważki i wszystko, co kręciło się w starorzeczu. Usiadłem w różu i nie mogłem nacieszyć się ciepłem bijącym z tej murawy. Korydony, dukaciki zlatane i sporo błonkówek, kręciło się dziś między kwiatami. Gdzieś na obrzeżach usiadło kilka mikołajków płaskolistnych. Istna półpustynia skrojona na nasze możliwości i nasze potrzeby. Kręciłem się trochę po dywanie, coś fotografowałem, wodziłem oczyma za cudownym, nieznanym mi jeszcze owadem w kolorze mikołajka płaskolistnego i bałem się, że zasnę w tym wszechogarniającym spokoju. Dzielę się kilkoma obrazkami, tego jakże letniego, upalanego otoczenia. Jednak w tych wszystkich różach, w owadzim brzęczeniu przebijała się mała kępa przetaczników kłosowych. Ich barwa odcinała się od różu. To one właśnie były tymi celebrytami „Dodami” dzisiejszego dnia i dzisiejszych pokazów. To one swą niebieskością przyćmiły dziesiątki metrów kwadratowych różu. Eleganckie, wyprostowane i świeże odcinały się od tła. Widać je było z daleka. To one przyciągały wzrok i skupiały na sobie uwagę. Kroczyły wśród różu i zdawały się nie oglądać na wszystko wokół. Skradły też moje oczy i oko obiektywu. Baśń w samo południe.

Baśń Obrazy