Oj ostatnie dwa dni na trzcinickim gnieździe, to już naprawdę poważna sprawa. Wczoraj, w godzinach rannych do wsi przyleciał nowy. Piękna, zielona obrączka na nodze. Pióra poukładane. Dość czysty. Pojawił się także znany nam wcześniej brudas – ojciec zawartości jaj, które oglądaliśmy jeszcze kilka dni temu. Doszło do walk, posypały się pióra. Brudas odleciał. Nowy bocian z obrączką szpanuje przy samicy na gnieździe. Samica niechętnie już siedzi na gnieździe. Razem lecą na lunch, razem wracają. Nowy wymiar, nowy świat.

Pod gniazdem dwa rozbite jaja. W jednym z nich ślady krwi. Ciekawe co z trzecim? Sprawdzimy.

Nasza samica widać ma branie. Chłopy się o nią biją, pióra się sypią, jaja lecą, a na młode zdaje się nie ma już szans.

Nowego boćka skonfrontujemy z bazą w Polringu skąd jest, może już ktoś wcześniej sprawdził jego płeć. Będzie wesoło, gdy okaże się, że to samica. Choć w to trochę wątpię, bo jest dość duży w porównaniu do naszej bielutkiej samicy.

Tak długo, jak nie potrafimy odróżniać osobników od siebie, może się nam wydawać, że ciągle mamy do czynienia z tymi samymi ptakami. Okazuje się jednak, że życie jest bardziej skomplikowane i nie ma nic wspólnego z normami i oczekiwaniami. Bo jak widać to jest prawdziwe życie.

Każdego ptaka z obrączką zgłaszamy do Krajowej Centrali Obrączkowania Ptaków http://ring.stornit.gda.pl/ . Oczywiście musimy odczytać numery z obrączki i wypełnić formularz. Za kilka dni dostaniemy odpowiedź i poznamy historię obserwowanego ptaka.

Obrazy Wokół bocianiego gniazda