Dorosłe zajęły się tokami i budową gniazda. Zbliża się dla nich ważny czas. Za to młode, niezwiązane bieliki koczują ciągle wzdłuż rzek, na stawach i wszędzie tam gdzie można zdobyć coś do jedzenia. Tu jakaś rybka, padlina, czasem gęś i zima mija. Bacznie obserwują kruki, które znajdują padlinę i szybko zlatują się do niej z okolicy. Zawsze gdzieś z boku siedzi bielik. Wie doskonale, że przy krukach, mimo ich nieprzychylności, z pewnością coś do dzioba wrzuci. Kilka lat błąkania się po okolicy i wymiany piór na bardziej dorosłe i przyjdzie czas wydorośleć. Biały ogon i głowa skłonią młodego do zaprzestania nomadycznego trybu życia i przywiązania się do rewiru. Taki okrzepły, doświadczony bielik może dożyć blisko 30 lat życia. Przez kilka lat młodości można zatem poszaleć, poćwiczyć łowy, podroczyć się z krukami i stać się bardzo, bardzo płochliwym. Doświadczenie uczy pokory, a dorosłe bieliki są tego najlepszym przykładem. Ostrożność ponad wszystko!

Obrazy